Dag Schubert, fijn je te ontmoeten.

In het kader van; dat nog niet ieder domein aan bod is geweest tijdens de minor, werd er in de klas geopperd om op korte termijn naar een klassiek concert te gaan. We besloten unaniem dat hier een mooie taak was weggelegd voor onze medestudent Koen om te fungeren als organisator van dit uitje. Als klassieke muziekliefhebber was hij de juiste persoon om uit te zoeken welk concert geschikt was voor ons, een stelletje amateurs op dit muziekgebied. Voor vele was het namelijk de eerste keer dat ze naar een heus klassiek concert zouden gaan. Al snel kwam Koen, zo ijverig als hij is, met een voorstel waarmee vele van de klas mee instemden. De keuze was gevallen op Schubert onvoltooide. Op 11 december 2014 heb ik met een paar medestudenten in de grote concertzaal van De Doelen mogen beleven hoe de muziekstukken van onder andere Schubert te horen gebracht werden door het Rotterdams Philharmonisch orkest.

Wanneer ik de juiste rij en het nummer van mijn stoel heb gevonden neem ik plaats in de grote concertzaal. De zaal is goed gevuld. Het intrigeert mij dat er zoveel mensen in de zaal passen. En dat we allemaal op een donderdagavond samen zijn gekomen om twee uur lang naar klassieke muziek te luisteren. Misschien verwonderen ik mij over de belangstelling voor het concert, omdat ik niet zo goed wist wat ik moest verwachten. Het is echter dat Koen mij op dit muziekspektakel had geattendeerd. Maar anders had ik hier vanavond niet gezeten.

Grote Zaal @ De Doelen, Rotterdam

De verwondering dat de grote zaal is gevuld met vele toeschouwers doet mij goed. Anders is het zo sneu dat het orkest, het koor en de sopraan alleen maar voor een paar kunst en cultuur management studenten aan het optreden zouden zijn, toch? Wel is het vrij duidelijk dat wij de gemiddelde leeftijd iets omlaag krikken, want het publiek kent vooral de doelgroep 65+. Dat de zaal zo goed gevuld is doet mij goed. Maar dat ik voornamelijk tegen grijze haren aan het kijken ben wanneer ik mijn ogen niet richt op het podium, drukte bij mij wel een beetje de pret. Je gaat je er haast een beetje ongemakkelijk bij voelen als jonge vrouw zijnde. Dat is jammer.

De klanken daar in tegen laten mij niet ongemakkelijk voelen. Die zorgde bij mij voor een fijn gevoel. Het was vooral prettig om naar de strijkers te luisteren die zo nu en dan ruimte gaven aan de blazers en slagwerkers. Ik heb minstens vijfendertig violisten geteld en wanneer zij aan het spelen waren, leek het wel of ik naar de golven van de zee aan het kijken was. Het is was zo sierlijk om te zien.

De klanken vlogen je twee uur lang om de oren. Ze wisselde af tussen hard en zacht, langzaam en snel. En boven al was het bloed zuiver. Tenminste in de oren van een amateur dan he. Het was echt twee uur lang een plezier om naar de muziekstukken van
Franz Schubert, Claude Debussy en Francis Poulnec te luisteren. Dacht ik eerder nog dat twee uur een beetje te veel van het goede zou zijn. Had ik na afloop makkelijk nog een uur kunnen luisteren naar het Rotterdams Philharmonisch orkest.

Tevens had ik niet alleen een uurtje langer kunnen luisteren naar het Rotterdams Philharmonisch orkest, maar ook naar de Engelse sopraan Kate Royal. Eindelijk kwam zij na de pauze op het podium te staan. In een te beeldige jurk overigens. Maar erg lang mochten we niet van haar performances genieten. Dat viel tegen, omdat haar stem een verrijking was naast de klanken die te horen werden gebracht onder de leiding van de Canadese dirigent Yannick Nézet – Séguin.

Dirigent: Yannick Nézet – Séguin.

Sopraan: Kate Royal

Al bij al was Schubert onvoltooide een toffe ervaring. Ik heb de avond echt als een beleving ervaren. De professionaliteit van de dirigent en het Rotterdams Philharmonisch orkest werd goed aangevuld door de professionaliteit van De Doelen. Dit maakte dat alles gesmeerd verliep. De jassen werden vriendelijk in ontvangst genomen. Tijdens de pauze stond er voor iedereen een drankje of een sapje klaar. En je hoefde niet te dringen bij de toiletten, want die waren er genoeg.

Dit eerste officiële bezoekje aan een klassiek concert is zeker niet de laatste. Nu zal ik er niet elke maand één gaan bezoeken. Maar één keer per jaar zeker. Het liefst tegen de aantrekkelijke prijs die De Doelen ons als studenten onder de 26 jaar aanbood. Dan zou het nog wel eens kunnen dat een concertzaal niet enkel is gevuld met grijze muizen.

Advertentie