Mondriaanhuis in Amersfoort

Tot nu stond er elke week op de woensdag een uitstapje gepland naar een kunst of cultuur instelling. Maar ook was aan het begin van het studiejaar bekend dat er paar woensdagmiddagen nog niet ingevuld zouden worden door de docente. Deze mocht je zelf invullen met één van de dertien disciplines* die onder kunst en cultuur vallen. Ik denk dat de docente het liefst had gezien dat we de opengelaten woensdagen als groep zouden benutten, om een nog niet besproken discipline te onderzoeken. Helaas is dit er niet echt van gekomen. Wie weet in het tweede kwartaal wellicht? Anders moet ik daar de volgende keer maar het voortouw in nemen en een uitstapje organiseren op het gebied van kunst educatie. Aangezien ik de opleiding Docent Beeldende Kunst en Vormgeving (DBKV) volg.

Maar het is wel leuk om te zien dat mijn medestudenten en ik op onze eigen manier invulling hebben gegeven aan de woensdagen die nog niet waren ‘voorgekauwd’. De woensdag voor de herfstvakantie is hier een voorbeeld van. Op deze dag stond nog geen uitstapje gepland. Echter heb ik op deze dag niks ondernomen. Althans op kunst en cultuur gebied. Ik besloot om het uitstapje een week naar voren te schuiven. Wetend dat ik in de herfstvakantie een paar daagjes er tussen uit zou gaan met mister x. (mijn vriend, voor nu al zes jaar) In Amersfoort zouden we genoeg culturele en kunstzinnige dingen ondernemen. Had ik gelijk twee vliegen in één klap, had ik bedacht. Relaxen en mij ook nog eens bezig houden met mijn minor.

We hadden een plekje voor de auto gevonden in een van de vele parkeergarages in Amersfoort. Veel te duur natuurlijk, maar ja dan ben je wel lekker direct in het centrum van de stad. Plus, wanneer wij er op uit zijn, houden we er niet van om op de centen te letten. Voor mister x en mij was onze eerste bezoekje aan de stad die veel historie kent. Na wat dwalen door de winkelstraten en het lopen langs de grachten, warmen we ons in een kleine bistro op aan een kop uiensoep. Om vervolgens schuin over te steken naar het Piet Mondriaan huis. Tevens het geboortehuis van de Nederlandse schilderskunstenaar. Mijn vriend moet € 8,- betalen voor een entreekaartje en ik als museumkaarthouder moet € 2,- toeslag betalen.

De jassen stoppen we in een locker en we verplaatsen ons naar de eerste ruimte op de begaande grond. Daar begint de tentoonstelling Agatha Zethraeus. Vriendin, leerling en model van Piet Mondriaan. Deze is nog tot 25 januari 2015 te zien in het museum. Door de portretschilderijen van Agatha krijg je te zien hoe ze eruit heeft gezien. Ook zijn er enkele notities te lezen in een dagboekje van Agatha, dat veilig achter glas ligt. Schilderijen van Agatha en haar meester Piet Mondriaan worden met elkaar afgewisseld. Soms kun je enkel uit de omschrijving bij de schilderijen erachter komen wie het nu heeft gemaakt. Het is duidelijk dat Agatha de stijl van haar meester goed beheerste. Mister x en ik vervolgen onze tocht naar boven. Daar is nog meer werk zien van Piet Mondriaan en Agatha. Het valt op dat er veel schilderijen in bruikleen zijn door het museum. De meeste schilderijen behoren tot particulieren toe. Vind ik ze allemaal even mooi? Nee, niet allemaal. Maar waarderen doe ik het wel, dat ik naar schilderijen kijk van een van Nederlands grootste kunstenaars uit de moderne cultuur. Echter gaat mijn voorkeur toch meer uit naar hedendaagse kunst of abstracte kunst.

Ik kan dan ook niet wachten tot we in de laatste ruimte aankomen van het voormalige schoolgebouw. Daar is de omslag te zien van Piet Mondriaan. De rechte lijnen en vlakken vliegen je om de oren. In twee kamers kun je zien hoe hij vroeger heeft geleefd. Ik snap heel goed, dat dit van toegevoegde waarden kan zijn als je niet bekend met
Piet Mondriaan. Verder is er in de laatste ruimte veel te lezen, bekijken en te beluisteren over zijn achtergrond, opvoeding, liefdes en carrière. Op deze manier proef je toch net wat meer van een kunstenaar, dan wanneer je alleen zijn werk aanschouwt.

Na een klein uurtje op ons gemakje door het museum geslenterd te hebben verlaten we het kleine museum. Voor vertrek breng ik nog even een bezoek aan het toilet. Het valt mij direct op, dat ook daar de abstracte stijl van Mondriaan aanwezig is. De voegen van de witte glanzende tegeltjes werken als het zwarte lijnen spel, die je ook in zijn abstracte schilderijen ziet terug komen. Hier en daar zie je dat de witte glanzend tegeltjes worden afgewisseld met primaire kleuren. Wat een leuke toevoeging aan het museum denk ik bij mezelf.

We halen onze jassen weer uit de locker en ik koop nog een paar ansichtkaarten met daarop afbeeldingen van Mondriaans werken. Dat is een traditie van mij, om bij het verlaten van een museum nog altijd een paar ansichtkaarten te kopen in het winkeltje. In mijn ooghoeken zie je ik mister x het tijd vindt om te gaan. Hij vond het museum niet heel leuk geloof ik. Snel reken de kaartjes af.

Zal ik snel nog weer eens een bezoekje aan het Piet Mondriaan huis in Amersfoort brengen? Nee, dat denk ik niet. Als docent kunst en vormgeving vind ik het goed dat ik er naar toe ben gegaan, omdat ik nu het werk van Mondriaan in het echt heb gezien. Dus je kunt het nu beter overbrengen op je leerlingen en een mening baseren op een schilderstijl die je in werkelijkheid hebt gezien en niet alleen via een computerscherm. Maar het museum heeft mij niet overdonderd of geënthousiasmeerd dat ik sta te trappelen om er nog eens naar terug te gaan. Kunsthal kAdE daar in tegen wel. Die bezochten we de volgende dag. Maar daar de volgende keer meer over.

* Theater, dans, muziek, literatuur, poëzie, kunst educatie,

Advertentie